

پاپیه ماشه
هنر پاپیه ماشه در دورهٔ صفویه بهموازات انواع صنایعدستی در ایران شکل گرفت و تکامل پیدا کرد و با تغییراتی در نقوش در عهد قاجاریه ادامه یافت. با ظهور این رشتهٔ هنری در ایران بهخصوص در زمان پایتختی قزوین در دوره صفویه، هنرهای سنتی در قزوین رونق گرفت و خلق آثاری به روش پاپیه ماشه در این شهر مرسوم شد.
پاپیه ماشه واژهای فرانسوی است که در فرهنگهای لغات به معنی کاغذ فشردهشده آمده است و به این دلیل که روی اشیاء ساختهشده به روش پاپیه ماشه را نقاشی میکردند و سپس با یکلایه مادهٔ جلا دهنده میپوشاندند، به این هنر نقاشی لاکی نیز اطلاق میشد.

تاریخچه پاپیه ماشه
با ظهور این رشتهٔ هنری در ایران در زمان صفویه بهخصوص زمانی که قزوین پایتخت صفویان شد، بیشتر هنرهای سنتی در قزوین رونق گرفت، ساخت اشیایی به روش پاپیه ماشه نیز در قزوین مرسوم شد. بیشتر این اشیاء شامل جلد کتاب، قلمدان، قاب آینه و جعبهٔ آرایش و جعبهٔ جواهرات و.. بود. در مورد هنر قلمدانسازی در کتاب «قزوین در گذرگاه هنر» آمده است: «قدیمیترین قلمدانهای ایرانی مربوط به قرون اولیهٔ اسلامی است.
برخی از نمونه کارهام


پاپیه ماشه
این هنر در زمان صفویه و قاجاریه به اوج خود رسید. قزوین از عهد پادشاهی شاهتهماسب صفوی تا اواخر دورهٔ قاجاریه یکی از مراکز مهم تولید آن بوده است. هنر قلمدان سازی از اواخر سلطنت مظفرالدین شاه قاجار دچار زوال گردید. چون در این سالها عکسبرگردانهای بسیار زیادی به همراه اشیای تجملی دیگر از فرنگ به کشور ما وارد شد و کار نقاشان قلمدان را کساد کرد».
از هنرمندان و اساتید این فن در قزوین میتوان به حاج محمد صالح مذهب، کاووس مصور و همینطور شیخ هاشم قلمدانساز اشاره کرد.